Skocz do zawartości
Forum Kopalni Wiedzy

Rekomendowane odpowiedzi

Samice fok szarych (szarytek) mają niezmienną osobowość.

W okresie od 2008 do 2016 r. Christi Bubac z Uniwersytetu Alberty i zespół kierowany przez Fisheries and Oceans Canada prowadził badania w największej kolonii fok szarych na świecie na wyspie Sable. Biolodzy sprawdzali śmiałość samic podczas obrony młodych. To jedno z pierwszych badań tej cechy u dzikich ssaków morskich.

Zaobserwowaliśmy, że samice zachowują się konsekwentnie w czasie sezonu rozrodczego. Chodzi nie tylko o poszczególne lata, ale i o okres laktacji w danym roku. To przykład zwierzęcej osobowości, ze stałymi różnicami osobniczymi utrzymującymi się w czasie - opowiada Bubac.

Doktorantka sprawdzała także, jak się ma odwaga lub nieśmiałość do sukcesu rozrodczego.

Szarytki karmią piersią 16-18 dni, mają więc bardzo mało czasu na to, by jak najlepiej odżywić młode. W tym czasie szczenięta potrajają swoją masę. Waga w czasie odstawienia od piersi jest dobrym prognostykiem sukcesu rozrodczego, bo wskazuje na szanse młodego na przeżycie.

Odkryliśmy, że średnio śmielsze samice odstawiały szczenięta, które były 2 kg cięższe niż w przypadku najbardziej nieśmiałych samic, co korzystnie wpływało na ich szanse przeżycia 1. roku.

To badanie pokazuje, że śmiałe młode samice szarytek przeważnie wykarmiają większe szczenięta. Oprócz tego wiadomo, że starsze foki szare także są odważniejsze. Skoro śmielsze zwierzęta mają większe młode i dłużej żyją, czemu [międzyosobnicze] różnice dotyczące śmiałości się utrzymują? Po co być nieśmiałym? - zastanawia się genetyk prof. David Coltman.


« powrót do artykułu

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach
19 minut temu, bea napisał:

Zapewne te nieśmiałe mają inne zalety, które zwiększają przeżywalność, np. są mniej skłonne do ryzyka i bardziej ostrożne, przez co częściej unikają niebezpieczeństwa

Nie, to zbyt logiczne. Trzeba złożyć wniosek o grant na milion złotych monet, żeby odkryć prawdziwą przyczynę :D

A fokom zrobić szkolenie motywacyjne :D

Edytowane przez nantaniel
  • Lubię to (+1) 1

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się

  • Podobna zawartość

    • przez KopalniaWiedzy.pl
      Naukowcy z Uniwersytetu w Turku zademonstrowali, że samce i samice słonia indyjskiego (Elephas maximus) różnią się pod względem osobowości.
      Wcześniejsze badania na słoniach pracujących w Mjanmie przy transporcie drewna pokazały, że u E. maximus występują 3 czynniki osobowości: uważność, towarzyskość i agresja. Nowe badanie zademonstrowało, że samce zdobywają w skali agresji więcej punktów niż samice, zaś samice przewyższają samce pod względem towarzyskości. Jak podkreśla dr Martin Seltmann, nie stwierdzono różnic w zakresie uważności.
      Osobowość zwierząt bada się od ok. 20 lat. Międzypłciowe różnice osobowościowe analizowano głównie u naczelnych. Poza tym niewiele wiadomo o tej kwestii u długowiecznych społecznych ssaków, bo skupiano się raczej na krócej żyjących gatunkach.
      Finowie badali półudomowione słonie z Mjanmy. Choć wcześniejsze badania pokazały, że samce i samice nie różnią się pod względem struktury osobowości, najnowsze studium zapewniło dowody, że istnieją różnice dot. tego, jak silnie każda z cech jest u nich wyrażana.
      By opisać osobowość słoni, naukowcy posłużyli się kwestionariuszami. Pytania kierowano do kornaków, którzy mieli określić na 4-punktowej skali, jak często słoń przejawiał każde z 28 zachowań. Badania przeprowadzono w latach 2014-17 na ponad 250 E. maximus.
      Słonie pracują w przemyśle drzewnym, transportując bale. To unikatowe środowisko badawcze i populacja - opowiada dr Seltmann.
      Samice słoni indyjskich żyją w małych, silnie związanych grupach rodzinnych. Przejawianie stałych, przewidywalnych osobowości może pomagać w rozwiązywaniu konfliktów. Poszczególne osobowości pełnią różne role społeczne.
      Większa żeńska ugodowość wydaje się wspólnym wzorcem u długowiecznych społecznych ssaków - opowiada Mirkka Lahdenperä.
      Większą agresję samców można wyjaśnić potrzebą wzajemnej oceny statusu/dominacji. Agresja pełni ważną rolę w maksymalizowaniu sukcesu reprodukcyjnego; starsze, większe i bardziej agresywne samce lepiej pilnują bowiem partnerek niż mniej agresywne samce.
      Uważność obejmuje zachowania związane z reakcjami na kornaka, w tym czujność czy posłuszeństwo. Ponieważ samce i samice pracują i żyją w podobnych warunkach oraz podlegają takim samym uregulowaniom, nie obserwuje się tu istotnych różnic międzypłciowych.

      « powrót do artykułu
    • przez KopalniaWiedzy.pl
      Optymizm może obniżać ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2.
      Autorzy artykułu z pisma Menopause podkreślają, że w USA cukrzycę ma ponad 30 mln obywateli (9,4%). Chorobowość rośnie z wiekiem i w grupie 65+ wynosi 25,5%. Cukrzyca typu 2. stanowi 90-95% przypadków diagnozowanych u dorosłych. Czynnikami ryzyka są m.in. otyłość czy brak aktywności fizycznej.
      Coraz więcej dowodów sugeruje, że z podwyższonym ryzykiem cukrzycy wiążą się też depresja i cynizm. Duży poziom wrogości powiązano zaś z wysokim stężeniem glukozy na czczo, insulinoopornością i cukrzycą. Niewiele badań poświęcono jednak ochronnym cechom osobowości.
      W ramach najnowszego studium analizowano przypadki 139.924 kobiet w wieku pomenopauzalnym (uczestniczek Women's Health Initiative, WHI), które na początku nie miały cukrzycy. W ciągu 14 lat zidentyfikowano 19.240 przypadków cukrzycy typu 2. Okazało się, że w porównaniu do kobiet z najniższego kwartyla optymizmu (najmniej optymistycznych), u pań z najwyższego kwartyla (najbardziej optymistycznych) ryzyko wystąpienia nowych przypadków cukrzycy było o 12% niższe. W porównaniu do badanych z najniższego kwartyla negatywnej reaktywności emocjonalnej i wrogości, kobiety z najwyższego kwartyla były, odpowiednio, o 9 i 17% bardziej zagrożone cukrzycą. Związek między wrogością i ryzykiem cukrzycy był silniejszy u pań, które nie były otyłe.
      Wiele wskazuje więc na to, że niski optymizm, a także silny negatywizm i wrogość wiążą się z podwyższonym ryzykiem nowych przypadków cukrzycy u kobiet w wieku pomenopauzalnym (czynniki te działają niezależnie od podstawowych zachowań zdrowotnych i depresji).
      Ponieważ cechy osobowościowe są stałe na przestrzeni życia, kobiety z grupy podwyższonego ryzyka cukrzycy, które przejawiają niski poziom optymizmu oraz duży negatywizm i wrogość, powinny być objęte strategiami prewencyjnymi dostosowanymi do ich typu osobowości - podsumowuje dr JoAnn Ponkerton, dyrektorka wykonawcza Północnoamerykańskiego Towarzystwa Menopauzy.

      « powrót do artykułu
  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...