Nowa żaba szklana z sercem widocznym jak na dłoni

[KopalniaWiedzy.pl 318]

U nowo odkrytej żaby szklanej z amazońskiego Ekwadoru serce jest doskonale widoczne dzięki przezroczystej skórze zarówno na klatce piersiowej, jak i brzuchu (zwykle szklenicowate mają przezroczystą skórę tylko na brzuchu).

Artykuł zespołu dr. Juana M. Guayasamina z Universidad San Francisco de Quito na jej temat ukazał się w piśmie ZooKeys.

Żabę z charakterystycznymi ciemnozielonymi plamami m.in. na tyle głowy i charakterystycznym długim zawołaniem nazwano Hyalinobatrachium yaku. W lokalnym języku kichwa yaku oznacza wodę, a należy pamiętać, że wolno płynące strumienie odgrywają kluczową rolę w rozmnażaniu wszystkich żab szklanych.

Biolodzy podkreślają, że zachowanie reprodukcyjne H. yaku jest dość nietypowe, bo samce często nawołują, siedząc na spodniej stronie liści i zajmują się skrzekiem.

Naukowcy odkryli przedstawicieli nowego gatunku w 3 lokalizacjach. Okazuje się, że między tymi populacjami istnieją różnice w zachowaniu. W rzecznej roślinności dziewiczych lasów Kallany żaby nawoływały spod liści zwieszonych parę metrów nad wolno płynącym, stosunkowo wąskim (3-m) i płytkim (maksymalnie 100-cm) strumieniem. Podobnie było we wtórnych lasach wioski Ahuano, gdzie pojedyncza żaba siedziała na liściach znajdujących się mniej więcej metr nad wolno płynącym, wąskim (1-m) i płytkim (40-cm) strumieniem, dopływem rzeki Arajuno. W 3. lokalizacji, w mocno zaburzonym lesie wtórnym w San José de Payamino, żaby przesiadywały na liściach małych krzaków, paprociach i trawach 30-150 cm na ziemią. Wszystkie z obserwowanych płazów znajdowały się ponad 30 m od najbliższego strumienia.

Naukowcy podkreślają, że biorąc pod uwagę, że Kallanę i San José de Payamino dzieli ok. 110 km (Ahuano znajduje się w połowie drogi między nimi), możliwe, że H. yaku występuje na większym obszarze, w tym w sąsiednim Peru.

Nie ma pewności co do zasięgu gatunku, bo żaby mają ok. 2 cm, trudno je więc wypatrzeć. Poza tym nawet jeśli wcześniej je już schwytano, identyfikacja na podstawie egzemplarzy muzealnych jest niemożliwa, bo wiele charakterystycznych cech, np. ciemnozielone plamy, znika po konserwacji. Gatunek przypisano więc do kategorii DD (data defcient) - niedostateczne rozpoznanie - Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN).

Wg biologów, podstawowymi zagrożeniami dla H. yaku są wydobycie ropy i powiązane z nim zanieczyszczenie wody, budowa dróg, degradacja habitatu oraz izolacja.

« powrót do artykułu