Wystresowana cukrzyca

[KopalniaWiedzy.pl 314]

Badacze z Rice University odkryli związek między stresem a cukrzycą. Łańcuch metaboliczny rozpoczyna się od słabego hamowania, czyli problemów z kontrolą uwagową.

Słaba kontrola uwagowa sprawia, że dana osoba jest podatna na pokusy lub rozpraszające informacje, obiekty czy myśli. Wcześniejsze badania wykazały zaś, że taka podatność może prowadzić do częstszego lęku, ten zaś aktywuje szlak metaboliczny odpowiedzialny za produkcję cytokin prozapalnych, w tym interleukiny 6 (IL-6).

Amerykanie wzięli pod uwagę wyniki testów poznawczych mierzących kontrolę uwagową oraz poziomy glukozy oraz IL-6 u ponad 800 dorosłych.

IL-6 jest wytwarzana, by stymulować odpowiedź zapalną. Stanowi też biomarker ostrego i przewlekłego stresu. Oprócz tego wiąże się z większym prawdopodobieństwem cukrzycy i wysokiego poziomu glukozy.

Analiza wykazała, że właśnie wskutek działania szlaku z IL-6 osoby z niskim hamowaniem częściej miały cukrzycę niż ludzie z wysokim hamowaniem (kontrolą uwagową). Rezultaty nie miały związku z wynikami innych testów poznawczych, mierzących pamięć czy zdolność rozwiązywania problemów.

Naukowcy od lat podejrzewali, że istnieje związek między lękiem a złym stanem zdrowia, jednak, jak mówi dr Kyle Murdock, nikt nie opisał szczegółów odpowiedzialnego za to szlaku biologicznego.

Literatura przedmiotu pokazuje, że osoby ze słabym hamowaniem z większym prawdopodobieństwem doświadczają stresujących myśli i mają większe problemy z oderwaniem od nich uwagi. To sprawiło, że zacząłem się zastanawiać, czy szlak wyzwolony stresem może łączyć hamowanie ze stanem zapalnym i chorobami, którymi się interesujemy, np. cukrzycą. Wiele badań pokazuje, że gdy ktoś jest zestresowany, zalękniony czy depresyjny, nasila się stan zapalny. Nową częścią naszego studium było wskazanie szlaku prowadzącego od hamowania, przez lęk, po stan zapalny i wreszcie cukrzycę.

Dane analizowane przez zespół z Rice pochodziły z National Survey of Midlife Development in the United States (MIDUS). Z 1255 dorosłych w średnim wieku, których zdolności poznawcze testowano w odstępie 2 lat, u ponad 800 zbadano też próbki krwi, by określić stężenie glukozy oraz IL-6.

Akademicy stwierdzili, że opisany szlak działa wyłącznie w jednym kierunku. Nigdy bowiem stan zapalny nie wpływał na hamowanie.
Murdock podkreśla, że u chorych z cukrzycą występuje pętla przyczynowo-skutkowa. Osoby, które są bardziej lękowe, częściej unikają leczenia i uciekają się do nieprzystosowawczych strategii, takich jak palenie czy niezdrowa dieta, co jeszcze bardziej podnosi poziom cukru we krwi [...]. To efekt kuli śnieżnej [...].

Autorzy publikacji z pisma Psychoneuroendocrinology sporządzili listę potencjalnych interwencji. Wymieniają np. terapię poznawczą opartą na uważności, terapię poznawczo-behawioralną czy leki przeciwzapalne. Badania pokazują, że ludzie, którzy praktykują uważność, z czasem wypadają coraz lepiej w testach hamowania - opowiada Murdock.

Mocno wierzę, że podejścia bazujące na uważności są z wielu powodów świetnym pomysłem. To nie znaczy, że leki, które sprzyjają hamowaniu, takie jak stymulanty, nie powinny być brane pod uwagę. Po prostu połączenie jednego z drugim może być naprawdę pomocne - podsumowuje Christopher Fagundes.

« powrót do artykułu