Lekooporność to także skutek zanieczyszczenia środowiska metalami

[KopalniaWiedzy.pl 318]

J. Vaun McArthur z Uniwersytetu Georgii uważa, że za wzrost lekooporności bakterii odpowiadają po części zanieczyszczenia środowiskowe. Przetestował tę hipotezę w strumykach należącego do Departamentu Energii Stanów Zjednoczonych kompleksu nuklearnego Savannah River Site (SRS).

Obszar zlokalizowany w Karolinie Południowej na wschód od rzeki Savannah zamknięto dla postronnych na początku lat 50. XX w. i zaczęto produkcję materiałów wykorzystywanych w broni nuklearnej.

Stanowisko utworzono i zamknięto dla ludzi przed [złotą] erą antybiotyków w medycynie i rolnictwie. Do strumieni nie wpływały [też] ścieki, wiemy więc, że za zaobserwowane wzorce odpowiada coś innego niż antybiotyki.

Na początku McArthur oceniał, jak na 427 szczepów pałeczki okrężnicy (Escherichia coli) oddziałuje 5 antybiotyków. Jego zespół pobrał próbki osadów dennych i wody z 11 stanowisk 9 strumieni. Poziom zanieczyszczenia metalami w tych miejscach był bardzo różny: od niewielkiego po znaczne.

Amerykanie wykryli silną lekooporność w 8 z 11 próbek wody; największą w Upper Three Runs Creek, który przed wejściem na SRS przepływa przez tereny zamieszkałe przez ludzi, rolnicze i przemysłowe (tutejsze bakterie stykają się więc z antybiotykami), a także dopływach U4 i U8, które w całości znajdują się na obszarze kompleksu nuklearnego (nie oddziałuje na nie znane źródło leków, należy jednak pamiętać o działającym tu od wielu lat przemyśle nuklearnym). Poziom lekooporności był duży w próbkach zarówno osadów, jak i wody z U4 i U8.

W drugim podejściu McArthur testował 23 antybiotyki lub kombinacje antybiotyków na 87 izolatach ze strumieni U4, U8 i pobliskiego U10 (cieku, w przypadku którego wpływ tutejszego przemysłu był niewielki bądź żaden). Duża część izolatów (>40 %) wykazywała oporność na 10 lub więcej czynników przeciwdrobnoustrojowych, co sugeruje, że środowiskowa wielolekooporność może być częsta. Tylko 4 izolaty były wrażliwe na wszystkie antybiotyki/kombinacje antybiotyków. Kilka izolatów demonstrowało oporność na wszystkie badane klasy antybiotyków, w tym na ciprofloksacynę i gatifloksacynę, które stosuje się do leczenia podstawowych zakażeń, m.in. zatok czy układu moczowego.

Skażone strumienie U4 i U8 wykazywały najwyższy poziom lekooporności. Strumienie nie mają źródła dopływu antybiotyków, dlatego jedynym wyjaśnieniem dużej antybiotykooporności jest zanieczyszczenie środowiskowe metalami, w tym kadmem i rtęcią.

Jak podkreśla autor publikacji z pisma Environmental Microbiology, tylko w strumieniach z historią przemysłowego wpływu występowały lekooporne bakterie. Mikroorganizmy z sześciu strumieni z dziewiczych obszarów były podatne na antybiotyki.

McArthur martwi się, że skażone strumienie zasilają wody rzeki Savannah.

« powrót do artykułu