Powstała 'mapa' budowy mózgu w dwóch typach ekstrawersji

[KopalniaWiedzy.pl 314]

Naukowcy z Brown University zmapowali podobieństwa i różnice między dwoma rodzajami ekstrawersji: ekstrawersją afiliacyjną i sprawczą.

Jak tłumaczą Amerykanie, ekstrawersja sprawcza wyraża się jako tendencja do asertywności, wytrwałości i osiągania, zaś dla ekstrawertyków afiliacyjnych nagradzająca jest towarzyskość czy zaprzyjaźnianie.

Zespół przeprowadził strukturalne MRI 83 kobiet i mężczyzn w wieku od 18 do 54 lat. To pierwsze całościowe studium dot. fizycznych podobieństw i różnic w mózgach obu typów dorosłych ekstrawertyków (wcześniejsze studium bazowało tylko na seniorach).

Na początku zbadano stan zdrowia fizycznego i psychicznego ochotników, a później dano im do wypełnienia standardowe testy osobowościowe. Po badaniu rezonansem magnetycznym prof. Tara White i studentka Erica Grodin skupiły się m.in. na znanej z powiązań z ekstrawersją przyśrodkowej korze okołooczodołowej (ang. medial orbitofrontal cortex, mOFC). Dane z MRI analizowały również za pomocą morfometrii bazującej na wokselach.

Zgodnie z oczekiwaniami badaczek, okazało się, że nawet po uwzględnieniu innych potencjalnie istotnych czynników, np. wieku, wyższe natężenie obu rodzajów ekstrawersji korelowało z większą objętością istoty szarej w prawej i lewej mOFC. U osób z wyższą ekstrawersją sprawczą znaleziono jednak kilka dodatkowych obszarów z większą zawartością substancji szarej, a mianowicie lewy zakręt przyhipokampowy (który odpowiada za uczenie i pamięć nagrody), lewy zakręt przedśrodkowy, lewy zakręt obręczy oraz lewe jądro ogoniaste. U mężczyzn listę tę wydłużało prawe jądro półleżące.

White i Grodin podkreślają, że ich studium wskazało jedynie na korelację, a nie na to, że większa objętość pewnego obszaru skutkuje jakimiś cechami osobowości. Nie wiadomo też, kiedy większe objętości się rozwijają: czy ludzie się z nimi rodzą, czy też nabywają je na późniejszych etapach życia.

Dzięki nowo zdobytej wiedzy naukowcy mają nadzieję lepiej zrozumieć zmiany w ludzkiej emocjonalności na przestrzeni życia, np. w przebiegu normalnego starzenia i chorób neurodegeneracyjnych.

« powrót do artykułu