Żałoba delfinów uzdeczkowych po śmierci młodego

[KopalniaWiedzy.pl 314]

Delfiny uzdeczkowe (Stenella frontalis) używają swoich głów i pleców do podtrzymywania ciał zmarłych noworodków. Wg portugalskich biologów, zachowanie to można interpretować jako żałobę czy inaczej mówiąc, formę opiekuńczego zachowania w reakcji na śmiertelność okołoporodową.

Zespół Filipe Alvesa z Uniwersytetu w Porto opisał na łamach Acta Ecologica dwa przypadki takiego zachowania u wybrzeży Madery. W pierwszym przypadku operator łodzi turystycznej spostrzegł 4 dorosłe S. frontalis, które utrzymywały nieżywe młode na powierzchni, wykorzystując do tego grzbiety i pyski. Po półgodzinie odpłynęły, zostawiając cielę. W drugim przypadku, obserwowanym z pokładu statku badawczego, jeden delfin, prawdopodobnie matka, także utrzymywał młode na powierzchni. W obu przypadkach stan ciała był bardzo dobry, co oznaczało, że cielęta zmarły niedługo wcześniej.

Poza tym naukowcy wspominają o 2 innych martwych młodych. Widziano je unoszące się na wodzie, a w pobliżu nie było żadnych delfinów. Tutaj także zwłoki były świeże, co wskazuje na niedawny zgon i dość szybkie porzucenie.

Sekcje zwłok ujawniły, że wszystkie cielęta zmarły z przyczyn naturalnych, a nie w wyniku działań człowieka, ataku drapieżnika lub stada, ewentualnie innych gatunków waleni. Biolodzy zdobyli dane nt. długości urodzeniowej, a tych brakuje w literaturze dotyczącej S. frontalis.

Podobne zachowania udokumentowano wcześniej u delfinów butlonosych i długopyskich. Różnica polega na tym, że nasze studium wskazuje, że dorosłe delfiny uzdeczkowe zostawiają truchło po krótkim czasie (mierzonym w minutach i godzinach), zaś w przypadku innych delfinów udokumentowano wielodniowe, niekiedy aż do momentu rozpoczęcia rozkładu, przenoszenie zwłok.

« powrót do artykułu