Pokerzysta niepokonany

[KopalniaWiedzy.pl 317]

Kanadyjscy naukowcy opracowali algorytm, dzięki któremu komputer jest w stanie pokonać każdego gracza w Texas Hold'em. To najpopularniejsza na świecie odmiana pokera.

Już wcześniej powstawały niepokonane algorytmy np. dla szachów. Tym razem po raz pierwszy stworzono tego typu algorytm dla gry, w której niektóre informacje o stanie gry (np. karty w ręku przeciwnika) są ukryte przed graczem. Tego typu algorytm może pomóc w rozwiązaniu wielu problemów związanych np. z systemami bezpieczeństwa czy opieką zdrowotną.

Michael Bowling z University of Alberta, który stał na czele zespołu badawczego, wyjaśnia, że komputer nie jest w stanie wygrać każdego rozdania, gdyż część informacji jest ukryta, a rozkład kart zależy od szczęścia. Jednak analizy statystyczne wykazały, że algorytm jest na tyle skuteczny, iż człowiek nie ma szans na zwycięstwo w całej rozgrywce, nawet gdyby składała się ona z 60 milionów rozdań. To zaś oznacza, że przy obecnej długości ludzkiego życia nikt z komputerem nie może wygrać.

Poker jest trudniejszą dla komputera grą niż szachy czy kółko i krzyżyk. W obu pozostałych grach obaj gracze na bieżąco znają pełen obraz gry, wszystko zależy od ich umiejętności. Tymczasem w pokerze nie tylko stan gry nie jest znany, ale dochodzi też element szczęścia czy blef, a to oznacza, że nawet najlepszy gracz nie jest w stanie wygrać każdego rozdania. Dlatego też uczeni już wcześniej poradzili sobie z algorytmami dla szachów czy kółka i krzyżyka. Poker jest na tyle skomplikowany, że Bowling i jego zespół wzięli na warsztat dość wyspecjalizowaną, a przez to i uproszczoną wersję heads-up limit Texas Hold'em, w której rozgrywka toczy się pomiędzy dwoma graczami, a podbicia są ograniczone. Kanadyjczycy udoskonali swój algorytm każąc komputerowi grać przeciwko samemu sobie. Później komputer analizował swoje ruchy i sprawdzał, czy gdyby zachował się inaczej, osiągnąłby lepszy wynik. Następnie maszyna obliczała, ile straciła na podjęciu niedoskonałej decyzji. Im więcej rund rozegrała, tym lepsze podejmowała decyzję i tym mniejsze były straty. W rozgrywce doskonałej straty powinny wynosić zero. Po udoskonaleniu algorytm tak bardzo zbliżył się ze stratami do zera, że nie można go pokonać w czasie ludzkiego życia.

« powrót do artykułu

[Afordancja 57]

Artykuł jest jakiś hm.. taki..

 

Skoro jest tak dobry to wiadomo, że wydlużając czas rozgrywyki mamy coraz mniejsze szanse na wygraną, ale na krótki dystans, jest możliwy do ogrania.

Ponadto heads-up w wersji limit jest praktycznie nie grany, tam blef praktycznie traci na znaczeniu, 

[Jajcenty 314]

Skoro jest tak dobry to wiadomo, że wydlużając czas rozgrywyki mamy coraz mniejsze szanse na wygraną, ale na krótki dystans, jest możliwy do ogrania.

 

No właśnie. Pierwsze co mi przyszło do głowy to dowód z boju: niech go wystawią w Internet na prawdziwe pieniądze - w końcu czego się bać im dłużej będzie grać tym więcej kasy zgarnie dla swoich twórców.

[TrzyGrosze 67]

ale na krótki dystans, jest możliwy do ogrania.

 

Tak, ale ten krótki dystans kiedy przegrywa, to poprzez niekorzystny dla niego rozkład losowy ( pech), a nie zdolności przeciwnika, który akurat ma korzystny rozkład losowy kart ( szczęście). Ponieważ ( dzięki rachunkowi prawdopodobieństwa ) szczęście i pech są rozdzielane sprawiedliwie ( ale dopiero w DŁUUUGIEJ perspektywie) więc ten jego algorytm musi mieć trochę czasu, aby np odrobić straty po złej passie.