Określono optymalną wielkość cząstek nanoleków przeciwnowotworowych

[KopalniaWiedzy.pl 314]

Zespół prof. Jianjuna Chenga z Uniwersytetu Illinois w Urbana-Champaign określił optymalną wielkość cząstek dla nanoleków przeciwnowotworowych.

By opracować nanoleki kolejnej generacji z lepszymi cechami przeciwnowotworowymi, musimy zrozumieć korelację między ich właściwościami fizjochemicznymi, a zwłaszcza wielkością, a interakcjami z układami biologicznymi - wyjaśnia Cheng.

W ostatnim studium jego zespół oceniał zależne od średnicy profile biologiczne 3 monodyspersyjnych nanokoniugatów lek-krzemionka. Ich wielkość wynosiła 20, 50 i 200 nm.

Podczas gdy większość obecnie dopuszczonych do użytku przeciwnowotworowych nanoleków cechuje rozmiar cząstki mieszczący się w zakresie 100-200 nm, ostatnie badania wykazały, że przeciwnowotworowe nanoleki o mniejszych rozmiarach - 50-nm lub mniejsze - wykazują lepsze działanie in vivo, głębiej penetrując tkanki i skuteczniej hamując guz.

Na przestrzeni ostatnich 20-30 lat wypracowano zgodę co do tego, że wielkość cząstek odgrywa decydującą rolę w określaniu ich biodystrybucji, penetracji guza, internalizacji komórkowej, usuwania z osocza i tkanek oraz wydalania z organizmu. Wszystkie te właściwości mają wpływ na antynowotworową skuteczność.

Z 3 badanych nanokoniugatów cząstki 50-nm zapewniały optymalną kombinację głębokiej penetracji tkanki guza, skutecznej internalizacji przez komórki nowotworu i wolnego usuwania z guza. W warunkach in vivo wykazywały one największą skuteczność w odniesieniu do zarówno guzów pierwotnych, jak i przerzutów.

Aby lepiej zrozumieć zależność akumulacji i retencji nanoleków w zależności od wielkości, Amerykanie opracowali matematyczny model czasowo-przestrzennej dystrybucji nanocząstek wewnątrz sferycznego guza.

Nowe nanoleki z Uniwersytetu Illinois (cechujące się konkretną wielkością, mieszczącą się w optymalnym zakresie) skutecznie hamowały komórki ludzkiego raka piersi i zapobiegały metastazie u zwierząt.

« powrót do artykułu