Doskonale połączony mózg geniusza

[KopalniaWiedzy.pl 318]

Prawa i lewa półkula mózgu Alberta Einsteina były ze sobą niezwykle dobrze połączone. Wg naukowców z USA i Chin, ta właśnie cecha mogła stać za błyskotliwością noblisty.

Studium pt. "Spoidło wielkie mózgu Alberta Einsteina - kolejna wskazówka dot. jego wysokiej inteligencji" ukazało się w piśmie Brain.

Weiwei Men z Wydziału Fizyki East China Normal University (ECNU) opracował nową technikę badawczą, która pozwoliła zmierzyć i oznaczyć kolorami zmienną grubość części spoidła wielkiego. Grubość wskazuje na liczbę nerwów, a na tej podstawie można wnioskować, jak dobrze półkule są połączone w konkretnych regionach, które odpowiadają za realizację różnych funkcji. Dla przykładu arytmetyka umysłowa jest reprezentowana w tylnej części corpus callosum.

Pomiary mózgu Einsteina porównano z danymi dla 2 grup: 15 seniorów i 52 mężczyzn w wieku 26 lat (w cudownym roku 1905 - Annus mirabilis - Einstein opublikował kilka przełomowych dla fizyki prac; miał wtedy 26 lat). Okazało się, że połączenia między różnymi częściami półkul były u geniusza bardziej rozbudowane zarówno w zestawieniu ze starszą, jak i młodszą grupą kontrolną.