Kultury dziadków do orzechów

[KopalniaWiedzy.pl 314]

Sąsiadujące grupy szympansów wolą różne sposoby rozbijania orzechów, choć żyją praktycznie w takim samym otoczeniu. Oznacza to, że tak jak i my, dzieląc przestrzeń i zasoby, są w stanie podchodzić do nich na swój sposób, tworząc unikatową kulturę.

Zespół Lydii Luncz z Instytutu Antropologii Ewolucyjnej Maxa Plancka badał dzikie szympansy z Parku Narodowego Taï w południowo-zachodnim Wybrzeżu Kości Słoniowej. Okazało się, że małpy optowały za różnymi narzędziami do rozbijania orzechów: kamiennymi lub drewnianymi młotkami o rozmaitych rozmiarach. Różnice utrzymywały się nawet wtedy, gdy pewne osobniki zmieniały od czasu do czasu stado.

Udokumentowaliśmy różnice w wyborze młotka w obrębie pojedynczego wycinka lasu, gdzie członkowie 3 sąsiadujących ze sobą szympansich społeczności regularnie się ze sobą kontaktują i nie są w związku z tym genetycznie zróżnicowani [odmienni].

Jedna z grup wykazywała upodobanie do kamiennych dziadków do orzechów, które utrzymywało się przez cały sezon, nawet wtedy, gdy orzechy leszczyny afrykańskiej (Coula edulis) były bardziej miękkie i pozostałe dwie grupy zaczynały sięgać po drewniane narzędzia (nie trzeba tłumaczyć, że w lesie łatwiej o drewno niż kamień). Preferencje nie ograniczały się do samego materiału, ale dotyczyły również rozmiaru młotka.

Zespół z Lipska wyjaśnia, że w ramach wcześniejszych badań odnotowywano kulturalne różnice między szympansami, ale miało to miejsce głównie w przypadku grup zamieszkujących oddalone obszary. W takiej sytuacji nie można wykluczyć wyjaśnienia, że u podłoża tego zjawiska leżą odmienności natury genetycznej albo reakcja na habitat.

W przyszłości Niemcy zamierzają ustalić, w jaki sposób samice zmieniające stada przejmują obyczaje swojej nowej grupy.