Znajdź zawartość

Szwedzko-amerykański zespół naukowców odkrył neurotoksynę, która wybiórczo oddziałuje na przenoszące malarię komary Anopheles. Wyizolowano ją od szczepów bakterii Paraclostridium bifermentans, zebranych w obszarach endemicznych Anopheles na 2 kontynentach. W skład neurotoksyn wytwarzanych przez bakterie z rodzaju Clostridium (ang. clostridial neurotoxins, CNTs) wchodzą toksyna tężcowa czy neurotoksyny botulinowe. Dotąd sądzono, że neurotoksyny z tej rodziny oddziałują generalnie na kręgowce. Odkrycie PMP1 pokazuje jednak, że spektrum podatnych na nie organizmów jest szersze. Odkryliśmy neurotoksynę PMP1, która wybiórczo obiera na cel komary przenoszące malarię [...]. PMP1 stwarza możliwość zredukowania chorobowości malarii w nowy, przyjazny dla środowiska, sposób. Ponieważ te toksyny są białkami, rozkładając się, nie pozostawiają żadnych sztucznych resztek. Dzięki PMP1 można myśleć o opracowaniu biologicznych insektycydów, które będą wycelowane w inne wybrane wektory chorobowe czy szkodniki - opowiada Pål Stenmark z Uniwersytetu Sztokholmskiego. Znaleźliśmy PMP1 w bakteriach z dwóch zagrożonych habitatów: bagien namorzynowych w Malezji i dna lasu w Brazylii. To pokazuje, jak ważna jest ochrona tych centrów bioróżnorodności. Obecnie rozprzestrzenianie malarii zwalcza się głównie za pomocą insektycydów i moskitier wysyconych insektycydami. Z czasem jednak komary stają się na nie oporne, dlatego trzeba stale rozszerzać arsenał dostępnych środków. « powrót do artykułu

Najdłuższe zwierzę świata - wstężnica Lineus longissimus, która może mierzyć nawet 55 m - produkuje neurotoksyny zabijające zarówno karaczany, jak i kraby. Naukowcy ze Szwecji, Belgii i Australii uważają, że można je wykorzystać np. w insektycydach rolniczych. Peptydowa toksyna jest najbardziej trującą substancją, jaką odkryto w szwedzkim królestwie zwierząt. Fakt, że można by ją wykorzystać, czyni odkrycie jeszcze bardziej ekscytującym. Dotąd wiedzieliśmy, że toksyny peptydowe występują, na przykład, w ślimakach z rodzaju Conus, które żyją w wodach tropikalnych. Wstężnice zamieszkują chłodniejsze wody, np. u wybrzeży Wielkiej Brytanii i Norwegii oraz u zachodniego wybrzeża Szwecji - opowiada prof. Ulf Göransson z Uniwersytetu w Uppsali. Badając wstężnice, akademicy odkryli, że podrażniona L. longissimus uwalnia duże ilości lepkiego śluzu, który jest trujący m.in. dla skorupiaków. Zespołowi udało się wyekstrahować toksynę występującą w nim w największych ilościach. Okazało się, że może ona paraliżować i zabijać skorupiaki i karaczany. Pogłębione badania wykazały, że neurotoksyna zaburza dezaktywację kanałów sodowych u karaczana prusaka (Blattella germanica), muszek owocowych i pajęczaków Varroa destructor. Skutkuje to ciągłym sygnałem elektrycznym w nerwach i mięśniach, a w końcu paraliżem. Testy laboratoryjne pokazały, że reakcja kanałów sodowych ssaków nie jest taka silna. Naukowcy mają więc nadzieję, że toksyna nie jest niebezpieczna dla ludzi i innych ssaków. « powrót do artykułu