Skocz do zawartości
Forum Kopalni Wiedzy

Znajdź zawartość

Wyświetlanie wyników dla tagów ' Sue Anne Zollinger' .



Więcej opcji wyszukiwania

  • Wyszukaj za pomocą tagów

    Wpisz tagi, oddzielając je przecinkami.
  • Wyszukaj przy użyciu nazwy użytkownika

Typ zawartości


Forum

  • Nasza społeczność
    • Sprawy administracyjne i inne
    • Luźne gatki
  • Komentarze do wiadomości
    • Medycyna
    • Technologia
    • Psychologia
    • Zdrowie i uroda
    • Bezpieczeństwo IT
    • Nauki przyrodnicze
    • Astronomia i fizyka
    • Humanistyka
    • Ciekawostki
  • Artykuły
    • Artykuły
  • Inne
    • Wywiady
    • Książki

Szukaj wyników w...

Znajdź wyniki, które zawierają...


Data utworzenia

  • Od tej daty

    Do tej daty


Ostatnia aktualizacja

  • Od tej daty

    Do tej daty


Filtruj po ilości...

Dołączył

  • Od tej daty

    Do tej daty


Grupa podstawowa


Adres URL


Skype


ICQ


Jabber


MSN


AIM


Yahoo


Lokalizacja


Zainteresowania

Znaleziono 1 wynik

  1. Hałas uliczny powoduje, że ptaki szybciej się starzeją. Autorzy publikacji z pisma Frontiers in Zoology zauważyli, że hałas uliczny wiąże się z szybszą utratą telomerów u zeberek (Taeniopygia guttata), które opuściły gniazdo. Telomery to ochronne sekwencje z nukleotydów, które zabezpieczają przed skracaniem chromosomów po ich podwojeniu w czasie podziału komórki. Naukowcy z Instytutu Ornitologii Maxa Plancka i Uniwersytetu Stanowego Dakoty Północnej odkryli, że zeberki, które po opuszczeniu gniazda były wystawione na oddziaływanie hałasu ulicznego, miały w wieku 120 dni krótsze telomery niż ptaki, w przypadku których ekspozycja na hałas trwała do 18. dnia od wylęgu, czyli przypadała na okres przebywania w gnieździe (rodzice tych osobników stykali się z hałasem w czasie zalotów, a także składania i wysiadywania jaj). Amadyny wystawiane na oddziaływanie hałasu po opuszczeniu gniazda miały krótsze telomery także od ptaków, które na żadnym etapie życia nie stykały się z hałasem. Biolodzy oceniali wpływ ekspozycji na hałas uliczny u 263 ptaków. Porównywali długość telomerów w 21. i 120. dniu od wylęgu w 3 scenariuszach: 1) u piskląt urodzonych rodzicom wystawianym na oddziaływanie hałasu (u samych młodych ekspozycja trwała do 18. dnia od wylęgu), 2) u piskląt urodzonych parze niestykającej się z hałasem; samo pisklę przechodziło jednak ekspozycję na hałas między 18. a 120. dniem od wylęgu i 3) w grupie kontrolnej, gdzie ani rodzice, ani pisklęta nie miały do czynienia z hałasem. Podczas eksperymentu wykorzystano nagrania ruchu ulicznego. By ocenić długość telomerów i tempo ich utraty, w 21. i 120. dniu życia pobierano krew. Nasze badanie sugeruje, że sam hałas, niezależnie od innych aspektów miejskiego życia, np. zanieczyszczenia światłem czy chemicznego, wiąże się z nasiloną utratą telomerów i może się przyczyniać do starzenia zebrek. Opisywane studium to pierwszy krok do zidentyfikowania mechanizmów, które przyczyniają się do różnic w długości życia ptaków mieszkających w środowiskach miejskich i wiejskich - opowiada dr Adriana Dorado-Correa. Dr Sue Anne Zollinger dodaje, że choć ptaki wydają się przystosowywać do życia w mieście, płacą za to przyspieszonym starzeniem. Ważne, by badając skutki urbanizacji, wziąć pod uwagę etapy rozwoju ptaków. Mechanizmy, za pośrednictwem których antropogeniczne zmiany habitatu wpływają na osobniki, mogą się bowiem różnić w zależności od wieku. Ponieważ krótsze telomery miały tylko zeberki wystawiane na hałas po opuszczeniu gniazda, niemiecko-amerykański zespół sugeruje, że między 18. a 120. dniem po wylęgu występuje krytyczny okres, podczas którego hałas silniej wpływa na ptaki. To okres, gdy amadyny zaczynają się uczyć śpiewu, przez co mogą być bardziej wrażliwe na dźwięki. Przebywając nadal w gnieździe, T. guttata są mniej wrażliwe, dodatkowo rodzice mogą je chronić przed negatywnym wpływem hałasu. « powrót do artykułu
×
×
  • Dodaj nową pozycję...