Skocz do zawartości
Forum Kopalni Wiedzy

Znajdź zawartość

Wyświetlanie wyników dla tagów ' Sotheby's' .



Więcej opcji wyszukiwania

  • Wyszukaj za pomocą tagów

    Wpisz tagi, oddzielając je przecinkami.
  • Wyszukaj przy użyciu nazwy użytkownika

Typ zawartości


Forum

  • Nasza społeczność
    • Sprawy administracyjne i inne
    • Luźne gatki
  • Komentarze do wiadomości
    • Medycyna
    • Technologia
    • Psychologia
    • Zdrowie i uroda
    • Bezpieczeństwo IT
    • Nauki przyrodnicze
    • Astronomia i fizyka
    • Humanistyka
    • Ciekawostki
  • Artykuły
    • Artykuły
  • Inne
    • Wywiady
    • Książki

Szukaj wyników w...

Znajdź wyniki, które zawierają...


Data utworzenia

  • Od tej daty

    Do tej daty


Ostatnia aktualizacja

  • Od tej daty

    Do tej daty


Filtruj po ilości...

Dołączył

  • Od tej daty

    Do tej daty


Grupa podstawowa


Adres URL


Skype


ICQ


Jabber


MSN


AIM


Yahoo


Lokalizacja


Zainteresowania

Znaleziono 5 wyników

  1. Przed paroma dniami autoportret "Diego i ja" (Diego y yo) Fridy Kahlo z 1949 r. został zlicytowany przez dom aukcyjny Sotheby's za rekordową kwotę 34,9 mln dol. Specjaliści podkreślają, że tym samym stał się najdroższym dziełem twórcy latynoamerykańskiego. Poprzedni rekord należał do obrazu "The Rivals" Diega Rivery, dzieła zamówionego przez Abby Aldrich Rockefeller; w 2018 r. dom aukcyjny Christie's uzyskał za nie 9,8 mln dol. Warto dodać, że poprzedni rekord aukcyjny Kahlo wynosił 8 mln dol. - w 2016 r. za taką kwotę zlicytowano jej "Dos desnudos en un bosque" z 1939 r. W aukcji "Diego y yo" wzięły udział tylko 2 osoby. Ostatecznie obraz kupił Eduardo F. Costantini, założyciel Museo de Arte Latinoamericano de Buenos Aires (MALBA). Obraz "Diego i ja" jest ostatnim autoportretem Fridy z lat 40. i stanowi wyraz bezwarunkowej miłości i wsparcia dla męża - Diega. Malarka przez całą karierę tworzyła autoportrety popiersiowe, a najdoskonalsze przykłady tego rodzaju dzieł powstały właśnie w latach 40. Na obrazie widać Fridę z postacią Rivery na czole; trzecie oko Diega miało symbolizować stopień, do jakiego zajmował świadomość żony. Dzieło nawiązuje do jego romansu z aktorką Maríą Félix. Związek ten był przedmiotem licznych plotek i choć publicznie Kahlo z tego żartowała, będąc przyjaciółką Félix, tak naprawdę czuła się głęboko zraniona. Zwykle na obrazach Frida miała upięte włosy. Tu są rozpuszczone i niemal ją duszą. Policzki artystki pokrywa rumieniec, a po twarzy płyną łzy. Frida namalowała "Diego y yo" w czerwcu 1949 r.  Stworzyła go dla chicagowskiej pisarki i krytyczki Florence Arquin i jej męża Sama Williamsa (na odwrocie znajduje się dedykacja "Z miłością dla Florence i Sama. Meksyk, czerwiec 1949"; para Florence y Sam con el cariño de Frida. Mexico, Junio de 1949). Malując "Diego i ja", Frida była w pełni świadoma, że choć osiągnęła całkowitą autonomię twórczą, stan jej zdrowia się pogarsza. Krótko po ukończeniu autoportretu niemal na rok trafiła do British American Hospital. « powrót do artykułu
  2. Siódmego grudnia odbędzie się organizowana przez dom aukcyjny Sotheby's aukcja datowanego dokumentu ze znaczkiem pocztowym Penny Black. Penny Black był pierwszym na świecie znaczkiem pocztowym. Cena za ten wyjątkowy walor może sięgnąć nawet 4-6 mln funtów. Unikatowy znaczek Znaczek A-I z pierwszego wydrukowanego arkusza (płyta 1a), który trafi na aukcję w Londynie, pochodzi z archiwum Roberta Wallace'a, szkockiego polityka i reformatora brytyjskiej poczty. Jest przyklejony do dokumentu (The Wallace Document) datowanego na 10 kwietnia 1840 r. Ok. 10 lat temu w posiadanie The Wallace Document wszedł brytyjski biznesmen i filatelista Alan Holyoake. To on zainicjował 3-letni projekt badawczy, który zakończył się wydaniem 2 certyfikatów autentyczności: Królewskiego Towarzystwa Filatelistycznego (2016) i Brytyjskiego Towarzystwa Filatelistycznego (2015). Później odbyła się wystawa w Narodowym Muzeum Poczty w Waszyngtonie. Siódmego grudnia br. w ramach Treasures Sale Sotheby's zamierza sprzedać unikatowy obiekt. To pierwszy znaczek w historii, prekursor wszystkich znaczków [...]. Choć w kolekcjach publicznych i prywatnych na świecie znajduje się wiele bardzo ważnych znaczków, ten zapoczątkował system pocztowy, jaki znamy - podkreśla Henry House, szef Treasures Sale. Przed 1840 r. to adresat pokrywał opłatę pocztową. Z Penny Black dzięki jednolitej opłacie w wysokości 1 pensa można było, bez względu na odległość, dostarczyć listy o wadze do 14 gramów. Na znaczku widnieje portret młodej królowej Wiktorii. W projekcie uwzględniono także litery kontrolne (znajdują się one w lewym i prawym dolnym rogu). Do produkcji wykorzystano ręcznie wykonany papier ze znakami wodnymi; na odwrocie znajdowała się warstwa kleju. Rola Roberta Wallace'a Postacią centralną dla przełomowych zmian był członek parlamentu Robert Wallace, który doprowadził do powstania komisji odpowiedzialnej za reformę poczty. Wallace był szefem komitetu, który przyglądał się propozycji Rowlanda Hilla (projektowi nowego systemu pobierania opłat pocztowych). The Wallace Document pochodzi z rozproszonego obecnie prywatnego archiwum polityka. Łączy on 2 filatelistyczne artefakty: Penny Black i odbitkę próbną listownika Mulready Stationary. Oba zostały podarowane Wallace'owi przez kanclerza skarbu Francisa Baringa (oba weszły do użytku 6 maja 1840 r.). Widoczne są też 3 adnotacje Wallace'a: "1st Proof of Penny Postage Stamp Cover, presented to Mr Wallace by Mr The Right Honble The Chancellor of the Exchequer, Francis Thornhill Baring — April 10th 1840"; "Universal Penny Postage Fly or Loose Stamp, presented to me Mr. Wallace as above" i "These come into public use on the 6th of May". Listownik Listownik Mulready'ego został zamówiony przez rząd równolegle ze znaczkiem w ramach reformy pocztowej. Zaprojektował go William Mulready. Twórcy reformy sądzili, że oba walory będą używane równolegle. Okazało się jednak, że realia produkcji listowników i małych znaczków były nieporównywalne, co w połączeniu z preferencjami klientów przeważyło szalę na korzyść znaczków. Ironią losu wydaje się, że projekt listownika powstał 13 w piątek, a pierwsza odbitka próbna datuje się na 1 kwietnia. Publiczna sprzedaż rozpoczęła się 1 maja 1840 r. « powrót do artykułu
  3. Obustronny rysunek, który został kupiony przez prywatnego kolekcjonera z Francji, zidentyfikowano jako jedną z nielicznych kartek, jakie ocalały z notatnika młodego Petera Paula Rubensa. "Notatnik teoretyczny" Rubensa spłonął w pożarze w 1720 r. Dotąd sądzono, że przetrwały tylko 2 kartki (są one skarbami kolekcji w Londynie i Berlinie), jednak dom aukcyjny Sotheby's zaanonsował, że potwierdzono autentyczność 3. kartki. Jej licytację zaplanowano na 7 lipca. Anonimowy kupiec nabył dzieło za dość niewielką kwotę. Obecnie szacuje, że się zostanie ono zlicytowane za 400-600 tys. funtów. Gregory Rubinstein z domu aukcyjnego Sotheby's podkreśla, że notatnik był czymś więcej niż szkicownikiem i ma fundamentalne znaczenie dla zrozumienia Rubensa. Młody artysta zaczął go prowadzić podczas swojego pobytu we Włoszech w latach 1600-08. Dzięki jego pasji po ok. 15 latach zawierał on liczne rysunki, notatki i fragmenty tekstów w różnych językach, ujawniając poglądy artysty nt. optyki, symetrii, proporcji, anatomii, a nawet ludzkiej świadomości. Opisywał w nim wszystko, co widział, a także swoje przemyślenia oraz pomysły związane z estetyką, każdym aspektem sztuki oraz różnymi rzeczami, które przychodziły mu do głowy. W pewnym momencie słynny notatnik trafił w ręce Charlesa André Boulle'a, projektanta mebli i ebenisty, który pracował na dworze Ludwika XIV. Niestety, Theoretical notebook (in. Pocketbook) został strawiony przez pożar, który wybuchł w warsztacie rzemieślnika. Historycy sztuki wiedzą, co znajdowało się w notatniku, ponieważ współpracownicy i uczniowie malarza sporządzali kopie. Jako najbardziej znana wymieniana jest kopia Anthony'ego van Dycka (Antwerp Sketchbook); obecnie jest ona przechowywana w Chatsworth House w Wielkiej Brytanii. Trzy kartki zachowane z notatnika Rubensa musiały zostać dość wcześnie usunięte z oryginalnego woluminu. Jeśli chodzi o 3. kartkę, która ma zostać zlicytowana przez Sotheby's, ze względu na ślad francuski wydaje się, że pozostała w notatniku mniej więcej do czasu, gdy w jego posiadanie wszedł Boulle. Rysunek jest obustronny. Na stronie przedniej (recto) widnieją nimfa i satyr; nimfa wyciąga rękę w kierunku hermy z satyrem. Motyw został skopiowany z lewej części fryzu rzymskiego z drugiej połowy II w. Obecnie zabytek znajduje się w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Neapolu, ale gdy rysował go Rubens, można go było zobaczyć w Pałacu Farnese w Rzymie. Na stronie odwrotnej (verso) widnieją różne postaci; jedną z nich jest pozbawiony głowy żołnierz. Został on skopiowany z fresku "Śmierć Penteusza", namalowanego przez Daniele da Volterrę w Pałacu Farnese ok. 1548 r. Pozostałe kartki z oryginalnego notatnika znajdują się w Instytucie Courtaulda w Londynie i Kupferstichkabinett w Berlinie. Instytut Courtaulda może się poszczycić posiadaniem studium postaci Heraklesa Farnezyjskiego (na jednej stronie widać szkice, na drugiej dość długi tekst po łacinie). W Berlinie znajduje się natomiast kartka, na której widnieją m.in. szkice i notatki dotyczące prac Rafaela. Jak podkreślił Rubinstein, francuski kolekcjoner zdecydował się na kupno, bo stwierdził, że rysunek wygląda rubensowsko. Ostateczne potwierdzenie, że 3. kartka rzeczywiście wyszła spod ręki Rubensa, zapewnił prof. Arnout Balis z Centrum Rubenianum w Antwerpii. « powrót do artykułu
  4. Dom aukcyjny Sotheby's licytuje właśnie niezwykły zabytek – klucz do pokoju, w którym zmarł Napoleon Bonaparte. Do klucza dołączona jest karteczka o treści Klucz do pokoju w Longwood, gdzie zmarł Napoleon, a który osobiście wyjąłem z zamka. C.R. Fox, Św. Helena, 6 września 1822 roku. Dodatkowe wyjaśnienia zawarte są na załączonej kopercie. Na kopercie napisano. Klucz do pokoju na Św. Helenie, w którym umarł Napoleon i który wyjąłem z drzwi w 1822 roku. Całość uzupełnia dodatkowa notatka: Kawałek papieru, który znajdował się blisko łóżka Napoleona, w którym zmarł. Św. Helena 1822 C.R.Fox. Wiemy, że matka Charlesa Foxa, baronessa Holland podziwiała Napoleona, którego poznała w Malmaison w 1802 roku. Korespondowała z nim podczas pobytu na Elbie, a gdy został uwięziony na Św. Helenie wysyłała mu książki i słodycze. Wdzięczny były cesarz zapisał jej w testamencie złotą tabakierkę ozdobioną kameą, którą otrzymał w prezencie od papieża Piusa VI podczas podpisywania w 1797 roku traktatu w Tolentino. Wiemy, że baronessa zbierała pamiątki po Napoleonie. Zgromadziła m.in. pierścień, Legię Honorową, skarpetkę, którą miał w chwili śmierci oraz kopię „Edinburgh Review” z 1816 roku, na której Napoleon własnoręcznie wykonał notatki ołówkiem. Jak uważają specjaliści z Sotheby's, jest bardzo prawdopodobne, że klucz i związane z nim zapiski stanowiły część jej kolekcji. Przed rozpoczęciem aukcji zakładano, że klucz oraz wspomniane trzy kartki z notatkami zostaną sprzedane za 3–5 tysięcy funtów. Obecnie ich cena sięgnęła 9500 funtów. Aukcja kończy się 14 stycznia o godzinie 16:55. « powrót do artykułu
  5. Kupiona w 1964 r. za 5 funtów niewielka figurka z kła morsa okazała się brakującym elementem szachów z Lewis, jednej z kilku zachowanych do dziś kolekcji średniowiecznych bierek szachowych. Obecnie jej wartość jest wyceniania na 1 mln GBP. Przypuszcza się, że bierki pochodzą z Norwegii, być może w XII w. wykonali je rzemieślnicy z Trondheim. Figury zostały odkryte przed 1831 r. na zachodnim wybrzeżu wyspy Lewis w Hebrydach Zewnętrznych (stąd ich nazwa). W piątek dom aukcyjny Sotheby's poinformował o zidentyfikowaniu jednej z brakujących bierek. Zostanie ona wystawiona na licytację na czerwcowej aukcji. Jej wartość jest szacowana na 600 tys.-1 mln GBP. Figurka mierzy 8,8 cm. Przed laty kupił ją edynburski handlarz antykami. Jego wnuk ujawnił, że była przechowywana w domu dziadka i nikt nie miał pojęcia, ile jest warta. Po śmierci dziadka figurkę odziedziczyła moja matka. [...] Pieczołowicie zabezpieczona przez lata leżała w szufladzie. Od czasu do czasu mama ją wyjmowała, by przez jakiś czas popodziwiać jej unikatowość. Alexander Kader z domu aukcyjnego Sotheby's mówi, że gdy tylko zobaczył przyniesioną do wyceny bierkę, od razu wiedział, co to takiego. O mój Boże, to figurka z szachów z Lewis. « powrót do artykułu
×
×
  • Dodaj nową pozycję...