Znajdź zawartość

Wielu ludzi, którzy palili przez długi czas, bez większego wysiłku rzuca nałóg na krótko przed zdiagnozowaniem nowotworu płuc. Dzieje się tak przeważnie przed wystąpieniem jakichkolwiek objawów choroby (Journal of Thoracic Oncology). Dr Barbara Campling z Wydziału Onkologii Medycznej Uniwersytetu Thomasa Jeffersona podkreśla, że często spostrzeżenia dotyczące pacjentów, którzy przestali spontanicznie palić tuż przed zdiagnozowaniem nowotworu płuc, są dyskwalifikowane, ponieważ specjaliści zakładają, że ludzie postąpili tak z powodu objawów choroby. Tymczasem my odkryliśmy, że większość osób z rakiem płuca zerwała z nałogiem przed wystąpieniem jakichkolwiek symptomów. Co więcej, często robili to bez wysiłku, choć wiele wcześniejszych prób rzucenia palenia spełzło na niczym. To nas doprowadziło do przypuszczenia, że w niektórych przypadkach spontaniczne zaprzestanie palenia może być wczesnym objawem raka płuca. Niewykluczone, że guz wydziela substancję oddziałującą na uzależnienie od nikotyny. Amerykanie przeprowadzili wywiady ze 115 chorymi z Philadelphia Veterans Affairs Medical Center. Wszyscy byli palaczami. Pięćdziesięciu pięciu pacjentów (48%) rzuciło palenie przed postawieniem diagnozy, a tylko u 6 (11%) przed zerwaniem z nałogiem pojawiły się symptomy raka płuca. Ci, którzy przestali palić, w szczytowym punkcie byli w takim samym stopniu uzależnieni od nikotyny, co osoby palące nadal, lecz 31% bez żadnego problemu rzuciło palenie praktycznie z dnia na dzień.

Ćwiczenia poprawiają stan zdrowia osób z zespołem jelita drażliwego i zapobiegają ponownemu nasileniu objawów. Studium przeprowadzono w Szpitalu Uniwersyteckim Sahlgrenska w Göteborgu oraz Alingsås Hospital. Objęło ono 102 osoby z IBS (od ang. Irritable Bowel Syndrome) w wieku od 18 do 65 lat. Połowę wylosowano do grupy, która miała zwiększyć aktywność, a drugiej połowie kazano podtrzymać aktywność na zwykłym poziomie. Do wszystkich dzwonił fizjoterapeuta, który zapewniał im wsparcie. Grupie aktywnej zalecano wykonywanie trzy do pięciu razy w tygodniu przez 20-30 min umiarkowanie i bardzo energicznych ćwiczeń – wyjaśnia Elisabet Johannesson, licencjonowana fizjoterapeutka i jedna z autorek artykułu, który ukazał się w American Journal of Gastroenterology. Na początku eksperymentu i po upływie 3 miesięcy badanych poproszono o ocenę natężenia objawów zespołu jelita drażliwego, takich jak bóle brzucha czy biegunki/zaparcia, oraz ogólnej jakości życia. Grupa niezmieniająca dotychczasowego trybu życia doświadczyła spadku natężenia objawów o średnio 5 punktów. W aktywnej grupie odnotowano zaś aż 51-punktowy spadek – wylicza Riadh Sadik, lekarz odpowiedzialny za przebieg studium. Szwedzcy naukowcy wykazali także, że wśród osób z grupy podtrzymującej dawną aktywność pogorszenie objawów wystąpiło w 23% przypadków, w porównaniu do 8% przedstawicieli grupy aktywnej. Sadik podkreśla, że tylko w aktywnej grupie nastąpiła lekka zwyżka formy, co oznacza, że procentuje nawet niewielki wzrost nakładów na ćwiczenia. Dzięki ruchowi symptomy IBS stają się lżejsze i póki się ćwiczy, stan ten z dużym prawdopodobieństwem się utrzymuje.

Izraelczycy pracują nad badaniem krwi, które pozwala na wykrycie stwardnienia rozsianego (SR) na 9 lat przed wystąpieniem pierwszych objawów. Naukowcom udało się bowiem odkryć chemiczne markery choroby (Neurobiology of Disease). Jeśli uda się stworzyć i "doszlifować" test, nastąpi ogromny przełom, ponieważ obecnie nie ma sposobu na zdiagnozowanie SR przed pojawieniem się symptomów. W wielu przypadkach poprawna diagnoza stawiana jest zbyt późno. Tymczasem przewidując początek choroby, można by zawczasu podać pacjentowi glatiramer (octan glatirameru) lub interferon beta. Jeszcze nie jesteśmy w stanie leczyć ludzi z [potencjalnym] SR, tak by zapobiec początkowi choroby, ale wiedza daje moc i możliwości. Za każdym razem, gdy spotykamy człowieka ze stwardnieniem rozsianym, musimy sobie zadać pytanie: "jak długo to już trwa?". Potrafimy zdiagnozować SR, stosując obrazowanie rezonansu magnetycznego, nigdy nie byliśmy jednak w stanie stwierdzić, jak "świeża" jest choroba" – podkreśla prof. Anat Achiron z Wydziału Medycyny Uniwersytetu w Tel Awiwie. Teoretyzowaliśmy, że przyglądając się sygnaturze ekspresji genów krwinek zdrowych ludzi, można by poszukać ewentualnych markerów biologicznych, które charakteryzują osoby zapadające na późniejszych etapach życia na stwardnienie rozsiane. W ramach studium badano próbki pobrane od 19-20-letnich poborowych. W momencie wcielenia do armii byli zdrowi, ale po jakimś czasie u 9 zdiagnozowano SR. Dzięki temu izraelscy naukowcy byli w stanie wytropić różnice w ekspresji różnych genów. Ponieważ zakłada się, że za SR częściowo odpowiada predyspozycja genetyczna, zespół Achiron przypuszcza, że test z krwi znajdzie początkowo zastosowanie w diagnostyce rodzeństwa chorych.