Znajdź zawartość

Dla osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS) gotowanie bywa trudne, a nawet niebezpieczne. Ching-Hao Hsu, który w ubiegłym roku obronił licencjat z projektowania przemysłowego na Queensland University of Technology, opracował dla nich specjalne uchwyty na nadgarstki, które powinny znacznie ułatwić podnoszenie garnków. Wynalazek Australijczyka tajwańskiego pochodzenia został dostrzeżony na prestiżowym konkursie Australian Design Award/James Dyson Award. Reumatoidalnemu zapaleniu stawów towarzyszy sztywność, obrzęk, o bólu nie wspominając. Po zakończeniu obserwacji i paru wywiadach stwierdziłem, że podczas kuchennych ablucji to podnoszenie stanowiło główny problem dla osób z RZS. Wskutek ograniczonej siły i elastyczności chorzy mieli problem z uniesieniem przedmiotów za pomocą dłoni. Byli zmuszeni do podnoszenia za pomocą przedramion. To ograniczało ich do wykorzystywania naczyń z uszami po obu stronach. Jeśli rondel miał jeden uchwyt, większość osób owijała przedramię ręcznikiem bądź ściereczką, by chwycić drugą stronę naczynia. Ze względu na możliwość wyśliźnięcia to niebezpieczne, bo narażające na poparzenia rozwiązanie. Wynalazek Hsu pozwala unieść wszystkie garnki, bez względu na to, ile mają rączek czy uszu. Kształt uchwytu pozwala na rozłożenie wagi na całe przedramię. Urządzenie ma silikonową powłokę, a jego wytrzymałość cieplna sięga 200 stopni Celsjusza (gorąco nie jest więc kierowane bezpośrednio na skórę). Wykorzystane w produkcie termoplastyczne elastomery zapewniają uchwyt, a magnetyczne paski wzmacniają stabilność podczas podnoszenia metalowych naczyń. Chwytak Hsu składa się z dwóch podstawowych części: zewnętrznej i wewnętrznej ramy. Zewnętrzna jest zawsze biała, jednak mając na uwadze niechęć pacjentów do bycia etykietkowanym, projektant zadbał, by wewnętrzną dało się spersonalizować. Można więc wybierać między kilkoma wersjami kolorystycznymi, np. pomarańczową, żółtą czy zieloną. W zamierzeniu przyrząd miał też wyglądać jak zwykłe narzędzie kuchenne. http://www.youtube.com/watch?v=6aK5TDyA_wg

W większej niż można by się spodziewać liczbie przypadków osoby, u których rozwija się cukrzyca typu 2., cierpią na zespół cieśni nadgarstka. Problemy z nerwem pośrodkowym wyprzedzają niekiedy początek cukrzycy nawet o 10 lat. Nadgarstek jest zbudowany z małych kości i ścięgien, które formują rodzaj tunelu — kanał nadgarstka. Przez kanał przechodzi m.in. nerw pośrodkowy, przenoszący bodźce między dłonią a rdzeniem kręgowym. Jeśli zbyt intensywnie posługujemy się dłońmi (np. podczas pracy na komputerze), może dojść do obrzęku ścięgien, które zaczynają uciskać nerw. Objawami zespołu cieśni nadgarstka są, m.in.: ból, drętwienie, kłucie, osłabienie czucia w palcach. Prowadzony przez doktora Martina C. Guillforda zespół naukowców z londyńskiego College'u Królewskiego przeanalizował dane 644.495 pacjentów z Anglii i Walii. Badacze zidentyfikowali 2647 pacjentów z cukrzycą zdiagnozowaną między listopadem 2003 a październikiem 2004 roku. Następnie zebrali składającą się z 5.294 osób grupę kontrolną (dopasowaną pod względem wieku, płci oraz miejsca zamieszkania). Zapisy medyczne obejmujące okres 10 lat poprzedzających zdiagnozowanie cukrzycy analizowano pod kątem pierwszych objawów cieśni nadgarstka. Jak napisano w raporcie opublikowanym na łamach pisma Diabetes Care, badacze zidentyfikowali również osoby z paraliżem Bella (jednostronnym paraliżem mięśni twarzy, najczęściej spowodowanym wirusowym zapaleniem nerwu twarzowego). Po uwzględnieniu innych czynników ryzyka, okazało się, że grupa przedcukrzycowa z większym o 36% prawdopodobieństwem niż grupa kontrolna przechodziła w przeszłości zespół cieśni nadgarstka. Podobnie miała się sprawa z paraliżem Bella, lecz różnice okazały się nieistotne ze statystycznego punktu widzenia. Guillford i inni uważają, że podwyższone stężenie glukozy we krwi i związane z tym nieprawidłowości metaboliczne przyczyniły się do powstania zaburzeń w ramach nerwu pośrodkowego jeszcze przed zdiagnozowaniem cukrzycy.