Znajdź zawartość

Specjaliści z Sony i Tohoku University pracujący pod kierunkiem profesora Hiroyukiego Yokoyamy z New Industry Creation Hatchery Center (NICHe) opracowali bardzo silny niebiesko-fioletowy laser, który przyda się do zapisywania danych na wielką skalę oraz do produkcji w skali nano. Nowy laser osiąga moc rzędu 100 watów, czyli niemal 100-krotnie więcej niż inne tego typu urządzenia. Laser pracuje z falą o długości 405 nanometrów i jest w stanie generować impulsy o mocy 100 watów, z których każdy trwa 3 pikosekundy. Częstotliwość powtarzalności impulsów wynosi 1 gigaherc. Osiągnięcie takich wyników było możliwe dzięki stworzeniu własnego półprzewodnika bazującego na azotku galu oraz nowego półprzewodnikowego wzmacniacza optycznego. Dotychczas moc 100 watów była osiągalna tylko dla laserów na ciele stałym. Są one jednak dość duże, a zapewnienie ich stabilnej pracy nie jest łatwe. Lasery półprzewodnikowe nie są zaliczane do laserów na ciele stałym, a stanowią osobną klasę urządzeń. Jako, że są znacznie mniejsze, osiągnięcie mocy 100 watów pozwoli na wykorzystanie laserów na wielu nowych polach.

Badacze z Tohoku University opracowali superelastyczny stop żelaza, którego wytrzymałość na rozciąganie przekracza granicę 1 gigapaskala. Może on być wykorzystywany podczas skomplikowanych operacji serca i mózgu oraz w konstrukcjach budowanych na obszarach występowania trzęsień ziemi. Japończycy twierdzą, że po rozciągnięciu materiał – żelazo polikrystaliczne - powraca do pierwotnego kształtu, a jego nadzwyczajna elastyczność decyduje o kilku innych właściwościach, w tym o kowalności i zmiennej magnetyzacji. Maksymalny poziom naprężenia nowego stopu, po którego przekroczeniu następuje przerwanie, jest dwukrotnie wyższy niż w przypadku nitinolu (NiTi, stopu z pamięcią kształtu; 49% niklu i 51% tytanu). Wg naukowców z Kraju Kwitnącej Wiśni, nadaje się on do wykorzystania w postaci stentów – rurek podtrzymujących naczynia i zapobiegających ich zapadaniu się. Ponieważ stop żelaza charakteryzuje się wysokim naprężeniem maksymalnym (dużą wytrzymałością), można z niego "wyciągać" bardzo cienkie przewody, które sięgają położonych w głębi ciała rejonów, np. mózgu, gdzie mają się znaleźć stenty. Średnica nitinolowych sprężynek stosowanych obecnie przy angioplastyce wieńcowej jest natomiast zbyt duża, żeby przeprowadzić podobny zabieg na mózgu – wyjaśnia jeden z członków japońskiego zespołu badawczego T. Omori. W komentarzu do artykułu zespołu z Tohoku University opublikowanego na łamach Science profesor Ibrahim Karaman z Texas A&M University i jego doktorant Ji Ma napisali, że po ogrzaniu nowy stop wykazuje właściwości bezdyfuzyjnej przemiany fazowej. Atomy kryształów w uporządkowany sposób przeorganizowują swoje upakowanie, co leży u podłoża makroskopowej zmiany kształtu obiektu. Po zaimplantowaniu stent z żelaza polikrystalicznego rozszerza się pod wpływem ciepła ciała i osiąga pożądaną formę.